Doroczna konferencja Amerykańskiego Stowarzyszenia Onkologii Klinicznej (ASCO) to jedno z ważniejszych wydarzeń  pozwalających podsumować najistotniejsze obserwacje i wnioski z prowadzonych badań dotyczących chorób onkologicznych.

W tym roku konferencja ASCO, która gromadziła dotąd co roku w jednym miejscu kilka tysięcy specjalistów z całego świata, odbyła się w wyjątkowej, bo wirtualnej formie. W miniony weekend (29-31 maja 2020) choć nie osobiście to z nie mniejszym zaangażowaniem, prezentowano wyniki i omawiano kierunki badań i rozwoju.

Wsród ponad 5,5 tysiąca zaprezentowanych w różnej formie publikacji dotyczących wszystkich rodzajów nowotworów, znalazło się także ponad 150 dotyczących glejaków, i na nich właśnie chcemy skupić się w tym podsumowaniu.

W głównej sesji dotyczącej nowotworów ośrodkowego układu nerwowego profesor Eva Galanis z kliniki Mayo zaprezentowała w pierwszej części wyniki badań dotyczących chłoniaka OUN, a w drugiej wyniki badań nad glejakami niskiego stopnia u nowozdiagnozowanych pacjentów z mutacją IDH, w których wykazano, że stosowanie u nich temozolomide (TMZ) może prowadzić do hipermutacji. Przedstawiono także wyniki innych leków związanych z mutacjami IDH: Vorasidenibu (pisaliśmy o nim w kwietniowych nowościach) oraz Olutasidenibu. Oba wykazały dobrą tolerancję i korzyść kliniczną.

Temat glejaków niskiego stopnia złośliwości pojawił się także w głównej sesji dotyczącej nowości w onkologii dziecięcej. Doktor Steven DuBois z dziecięcego szpitala onkologicznego Dana-Farber, zaprezentował obiecujące wyniki terapii lekami Trametinib i Dabrafenib.

Lekiem, stosowanym w badaniach dotyczących glejaka, który doczekał się w tym roku największej liczby publikacji był ONC-201  – antagonista receptora dopaminy D2 (DRD2), wykazujący skuteczność w przenikaniu bariery krew-mózg.  Zaprezentowano konkluzje z aż pięciu różnych badań, w których testowano ten lek na różnych grupach pacjentów. Potwierdzono jego skuteczność kliniczną i bezpieczeństwo stosowania. Co więcej, zaprezentowano także publikację leku nowszej generacji: ONC-206, który ma zbliżony mechanizm działania do ONC-201.

Większość zaprezentowanych w tym roku leków uzyskała pozytywne wyniki wczesnych faz badań klinicznych – udało się ustalić dobrze tolerowane dawki i zaobserwowano pewne korzyści kliniczne; część leków przeszła do kolejnych faz badań. Jednocześnie nie ma wciąż naukowego przełomu, na który tak bardzo czekają pacjenci z glejakami. Pacjenci potrzebują postępowania terapeutycznego, które  dałaby nadzieję na skuteczne wyleczenie. Póki co, efekt jaki pozwalają osiągnąć prezentowane leki, to dłuższy czas przy mniejszym lub większym komforcie pacjenta, zależnym od obserwowanych skutków ubocznych. A zatem czekamy nadal na przełom, wsłuchując się uważnie w prezentowane kierunki rozwoju.

W załączonym pliku prezentujemy wnioski z większości, z tych tegorocznych publikacji, które dotyczyły konkretnych leków. Podajemy także numery badań klinicznych i numery publikacji.

ASCO2020.